Wijze les

Een aantal jaren geleden nam ik eindelijk rijles.

Een hele stap want ik had nogal wat tegen autorijden.

Ik had een vriendelijke instructeur van middelbare leeftijd waar ik een goede klik mee had.

Op een dag vroeg hij me, met nog 15 minuten te gaan wat ik wilde doen:

Een moeilijk verkeersplein oefenen

Of..

Even lekker toeren over de landweggetjes.

Zuchtend koos ik het eerste.

"Waarom kies je die terwijl je dat duidelijk tegen staat? " wilde hij weten.

Ik antwoorde dat ik dat aan mezelf verplicht was.

Alice neemt namenlijk nooit de makkelijkste weg

maar altijd de weg met de meeste weerstand, waar het hardste voor moet worden gevochten,

die de meeste moeite kost.
Anders voelt het als opgeven, als falen. Te Gemakzuchtig. Of zoiets.

Mijn instructeur vroeg zich hardop af waarom ik mezelf dat op legde en verzocht me wat milder en minder streng voor mezelf te zijn.
Ik hoefde niet altijd de moeilijkste weg te kiezen.

Peinzend reed ik even later over de landweggetjes.

Ik realiseerde me dat dit gesprek, in de letterlijke zin, over het kiezen van welk pad ook in figuurlijke zin alleszins te maken had met hoe ik in het leven stond.

Ik leerde die dag niet alleen wat nieuwe autorij vaardigheden,
maar ook een hele belangrijke levensles:

'Ik hoef niet altijd het moeilijkste pad te kiezen, soms sla ik met volle overtuiging een makkelijker pad in, soms met moeite, soms met een glimlach omdat ik het mezelf even iets minder moeilijk heb gemaakt in dit toch soms ingewikkelde leven...

~ If you don't know where you're going, any road will take you there ~

L Carroll