voor mijn vader die zich zorgen maakt

Mijn vader (hij wil niet met naam en toenaam in dit blogje, dus noem ik hem hier: Papa)

maakt zich zorgen. Over mij, zo sprak hij vandaag aan tafel uit.

Hij is een vaste lezer van mijn web-log (Trots!)
en vroeg zich af hoe dat toch met zijn dochter

af zal lopen met al die Kringloop-rommel (Foei! Pap!)

Wat ik er in zie. Vroeg hij zich af. In die oude zooi.

En of mijn huis niet volloopt en ik binnenkort niet in een soort
"Jambers-achtig" programma zal

verschijnen over huizen die dichtgeslibd zijn. Of zoiets.

Maar lieve papa, maak je vooral geen zorgen, al mijn kringloopvondstjes maken me blij,

want ik hou echt van die oude doorleefde spulletjes.

Van de gedachte dat iemand er voor mij al plezier aan beleefde. Aan het kind dat las in dat

vergeelde oude boekje en speelde met dat spel.

Aan de huisvrouw die haar spaarcentjes bewaarde in dat geldkistje voor een nieuw jurkje.

Of aan haar potjes waar ze boterbabbelaars in verstopte voor haar kroost.

Of aan de moeder die haar leven lang knoopjes spaarde.
Die ze knipte van het jurkje van haar

dochter dat kapot was gegaan toen ze verstoppertje speelde op de deel.

Die ze lospeuterde van de vale broeken van haar man toe hij terug kwam uit Indie.

Of van haar oudste zoon die met zijn broek bleef hangen aan een spijkertje toen hij terug kwam van het melken. Al die knoopjes verzamelde ze in een blikje en de berg werd steeds groter en groter. Door de jaren heen gebruikte ze ze om de verloren knopen van haar man en kinderen te vervangen.

Het blik werd dan ondersteboven gegooid en zorgvuldig zochten haar geduldige handen het juiste bijpassende knoopje. Toen de kinderen uit huis gingen en later haar handen niet meer wilden, bleven de knoopjes vergeten in hun blik liggen.

Toen ze op een koude dinsdagmorgen overleed en later haar huis werd leeggehaald

kwamen ze opeens weer tevoorschijn.

Iemand zei; Deze kunnen vast wel weg.

Maar een moeder dacht aan haar kind, het kleinkind van deze oma en ze kende de liefde van haar eigen dochter voor oude spulletjes en redde daarmee de knoopjes van de prullenbak...

Dus die knoopjes: ze zijn voor mij geen oude zooi, geen rommel waar je niets meer mee kunt.

Ze vertellen een stukje van het verhaal van iemands leven.

En zo is het eigenlijk met al die oude spulletjes, ze zijn onderdeel van een verhaal, van een mensenleven en dat ze doorgegeven worden aan mij

daar krijg ik een geluksgevoel van!

~ A father is neither anchor to hold us back, nor a sail to take us there

but a guiding light who's love shows us the way ~